Onbeschofte Viezerik

Een jongeman komt binnen. Hij heeft een viezig gezicht, maar draagt wel schone kleren. Hij is ongeveer van mijn leeftijd en eet een stuk gepaneerde kip van de KFC.

“Een kamer hoeveel kost dat?” vraagt hij terwijl hij ondertussen aan z’n kippenpoot kluift.
Zijn houding bevalt mij niet.

Er valt een botje van zijn kippenpoot af, op de balie. Overal liggen kruimels.

–Alsjeblieft zeg!– roep ik uit.

Hij pakt een visitekaartje van de balie en schuift het botje -zonder het aan te willen raken- op het kaartje.

Hij loopt naar de paraplubak en net als ik zeg –Dat is geen prullebak!-, laat hij het botje erin vallen.

Hij kijkt me dom aan.

Ik geef hem een veel te hoge prijs terwijl ik erg boos probeer te kijken.

Hij stopt het kippenpootjevisitekaartje terug bij de andere visitekaartjes.

–Nee!! Viezerik!– zeg ik boos en ik pak het vieze kaartje af.

Hij loopt naar de uitgang. “Ben je Frans?” vraagt hij ondertussen.

–Nee,- zeg ik bot.

(dit wordt mij zo vaak gevraagd, dat ik er zelfs over heb geschreven!)

Hij loopt de deur uit en zegt gedag.

–

Ik hoop dat het overgebleven kippenbotje in je keel schiet en dat je heel hard moet hoesten, onbeschofte viezerik dat je bent.

.