Mijn Suïcidale Apple

“Ik denk toch dat je computer heeft gevoeld dat je hem zou inruilen, na zeven jaar trouwe dienst,” is de reactie van mijn zusje als ik vertel dat mijn harde schijf uit het niets is gecrasht, nét op het moment dat ik mijn oude laptop zou verkopen. Mijn zusje, hard maar eerlijk als ze is, zegt wat ik al die tijd probeerde te verbannen uit mijn hoofd.

Mijn hart breekt opnieuw. Alsof ik mij niet al schuldig genoeg voel! Mijn verleden, heden én toekomst zijn onlosmakelijk verbonden met mijn lieve witte vieze oude Apple laptop. Mijn trouwe vriend, die er altijd voor mij was op momenten van wanhoop, mij de beste memes op 9gag liet zien, kattenvideo’s op Youtube voor mij laadde en mijn middennachtinspiratie veilig in bewaarde en dan bovendien mijn alcoholwalm voor lief nam: Immers, de beste filosofische ingevingen komen na middenacht, met minimaal twee wijntjes op.

Mijn lieve Mac, mijn baby’tje, begaf het zomaar terwijl ik mijn laatste documenten overzette, met de toekomstige eigenaar al naast mij op de bank. Mijn lieve Mac, ik weet het, niemand typt zo zacht en fijn als ik… Zonder Sherita, niemand niet, moet hij gedacht hebben, toen hij doorhad dat ik de laatste bestanden overzette. Zo plots was dat grijze scherm met een knipperend vraagteken daar. Overduidelijk de harde schijf.

Gelukkig zijn computers iets minder gecompliceerd dan mensen en krijgt mijn lieve Mac gewoon een nieuwe brain, en weet hij na een kleine ingreep helemaal niets meer van zijn verleden en mij af. Zijn hersenpan wordt opengemaakt, en zijn nieuw stel hersenen, de harde schijf zal zeer precies en kundig geplaatst worden door de aardige Wolferine look-a-like jongen van de computerwinkel.

Gelukkig geen hartzeer meer voor mijn oude Maccie, en ik kom er vast ook wel ooit overheen…