Opgeven of doorleven

Ik loop door de ondergrondse metrogangen, ’s morgens vroeg. Een mevrouw bedelt. “Alstublieft, een muntje, ik heb dit en dat.” Wat ze heeft weet ik niet, maar ik ga er van uit dat ze bedelt omdat haar ene oog niet bestaat.

Om het onsmakelijk te houden houdt ze haar niet-oog onbedekt. Ik zie een gat, iets onder haar wenkbrauw. Ik zie haar rode, vlezige oogholte, maar er zit geen oogbal in. Haar gezicht, rondom haar oog, is verbrand. Ik moet denken aan Slumdog Millionaire (klik hier voor de link als je niet weet welk stukje ik bedoel, -alleen als je tegen gruwelijkheden kunt.) Haar andere oog bestaat nog wel.

Een minuut later, als ik op het perron sta, en de metro arriveert, stap ik opzij voor een vrouw met helderblauwe ogen. Te helder. Ze is blind. Ik stap opzij voor haar en haar blindengeleidehond. Wat stoer van haar, reizen met de metro in de spits.

Het is soms een kwestie van innerlijke kracht, wat het verschil maakt tussen opgeven of doorleven.

Mee eens?

7 Reacties op “Opgeven of doorleven”

  1. Je hebt denk ik wel gelijk, maar je moet die kracht maar kunnen vinden c.q. opbrengen. Als ik soms alleen al zie wat mensen die niets mankeren al te klagen hebben en – volgens eigen zeggen – niet op kunnen brengen, wat zouden die mensen dan zeggen als ze er zo uitzagen als die vrouw? Ze zal toch wel het e.e.a. hebben meegemaakt. Lastige vraag hoor.

    Geliked door 1 persoon

Laat een comment achter, vind ik leuk!

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.