Karbonkel & Ik Mik Loreland Trauma II

Ik denk dat mijn haat voor lelijke poppen is voortgekomen uit het enge monster Karbonkel. Ik ben hier achter gekomen tijdens het lesgeven aan groep drie bij de Nederlandse Taal en Cultuurschool in Madrid. De laatste minuten van de les kijken wij soms een educatief kinderprogramma om daar over te spreken. Net als de kinderen in Nederland.

Ik begon met Raaf van Huisje Boompje Beestje. Want Raaf kijken de kinderen in Nederland ook en Raaf is een product van de publieke omroep NTR, dus dat zal wel goed zijn. Het programma trok mij niet echt, maar het belangrijkste is dat de kinderen het leuk vinden. Ik heb het een kans gegeven, maar ik kon die stomme lelijke vogel niet meer aanzien. Gek ding, zo lomp en lelijk. Gelukkig vonden de kinderen het ook niet leuk en was het iets te moeilijk.

Ik besloot over te gaan op Moffel en Piertje van Koekeloere. Ook van de NTR. Dit duo ken ik ook nog wel van vroeger. Dat moest dus wel goed zijn. Na een paar keer herinnerde ik mij weer dat ik het nooit leuk heb gevonden. Die lelijke roze vieze worm en die stomme blinde mol met die gekke stem. Verschrikkelijk. Gelukkig vonden de kinderen het ook niet interessant.

Onlangs stuntte de Mediamarkt hier met de reclame ‘yo no soy tonto‘ ik ben niet dom! In de reclames werd een verschrikkelijk lelijke mensenpop gebruikt. Ik kon die reclames ook niet aanzien. Waarom zou ik een lelijke mensenpop willen zien? Er kan zoveel bedacht worden, en ze komen met een lelijke, stomme pop. Ik zie liever een echt persoon of een mooie pop. Ik begrijp het niet. Stom.

Ik mopperde hier en daar een beetje over Raaf, Moffel en Piertje en de Mediamarkt, maar aangezien niemand mijn frustratie deelde, heb ik bedacht dat de oorzaak van mijn haat voor poppen wellicht Karbonkel is. Want Karbonkel transformeerde na verloop van tijd tot een minder gemene maar spuuglelijke trol. Die trol was een lelijke mensenpop. Zal Karbonkel de reden kunnen zijn van mijn lelijke poppen- en beestenhaat?