Scheetjes van kinderen: Echte gasaanvallen

Heel geconcentreerd zitten alle kinderen braaf het Sinterklaasjournaal te kijken. Ik vind het ook erg spannend –hoe zit dat nou met die Pieten? Doen we zwart of wit?-, dus ik zit vlak achter de kleintjes. Groep 1, 2, 3 en 4 kijken samen. De kleinsten zitten netjes recht op een stoeltje, en allemaal staren ze erg geconcentreerd naar het hoogtepunt van de donderdagmiddagles. Het is dan ook doodstil als ik plots een pedito -scheetje- hoor.

Ik zeg pedito, maar eigenlijk is het een dikke vette grote pedo -scheet. Qua decibel en lengte kan het als een volwassenscheet worden aangemerkt. Ik kijk over de schouders van mijn leerlingen naar beneden, en zie een kleutertje omhoog kijken. Met een pokerface kijkt hij mij aan, voor hij weer zijn hoofd omdraait en verder kijkt naar Sinterklaas en Zwarte Piet.

Mijn leerlingen hebben het scheetje ook gehoord, zag ik. Ze keken naar het, tot een paar seconden geleden erg onschuldig, jongetje maar reageren er eigenlijk niet op. Scheetjes zijn heel normaal, ben ik al eerder achtergekomen.

Eerder vandaag rook ik tijdens de les namelijk weer plots een walm. Het rook naar zwavel en nog wat viezigheid, maar dan extra geconcentreerd. In een Donald Duck strip zou de geur als een groene wolk met allemaal doodshoofden verbeeld worden. Ik kijk de leerling naast mij aan en vraag of hij weer eens scheetjes heeft gelaten. Lachend zegt hij ja. Dan zingt hij weer het schetenliedje dat ik weken geleden een keer met mijn leerlingen heb gezongen.

Het leerzame liedje dat ik toen had bedacht om de ‘sch’ aan te leren,  is een van de weinige dingen die bij elk kind is blijven hangen. En elke keer als ik vertel dat we een nieuw liedje gaan zingen, vragen ze of er weer scheetjes in voorkomen.

Scheetjes, windjes, pufjes, bouten laten, ruften, hoe je het ook noemt, fris zal het nooit worden, maar tirar pedos is iets heel menselijks, en dat weten de kinderen van mijn klasje maar al te goed. Weinig schaamte hangt er dan ook om dit onderwerp heen, maar om de geur daarentegen… Een collega, waarbij ik het onderwerp van de Peuterpufjes aankaartte verbeterde mijn nette benaming ‘windjes’ met ‘echte gasaanvallen.‘

En geloof me, ze heeft gelijk. Veilig is het niet altijd, tussen de kleuters en groep 3’ers.